ในสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว มีพระอุโบสถหลังเก่าที่สร้างด้วยไม้ ต่อมาได้รับการปฏิสังขรณ์เป็นพระอุโบสถปูนเมื่อปี พ.ศ. 2508 หลังคาทรงไทย มีช่อฟ้าใบระกา มุงกระเบื้องเกล็ด หน้าบันถือปูนปั้นลาย

สิ่งสำคัญภายในวัดได้แก่ พระศรีสุโขทัย หรือที่ชาวบ้านนิยมเรียกว่า หลวงปู่สุโขทัย ประดิษฐานอยู่หน้าองค์พระประธานในอุโบสถ[2] เป็นพระพุทธรูปเนื้อทองสัมฤทธิ์ปางมารวิชัย (หรือปางชนะมาร) กรมศิลปากรระบุว่าสร้างในสมัยสุโขทัยยุคต้น ตามตำนานเล่าว่า หลวงปู่ได้ลอยน้ำมาตามคลองแสนแสบและลอยมาอยู่บริเวณหน้าวัดทำนบ แต่ไม่สามารถระบุปีที่แน่นอนได้ โดยมีชาวญวนซึ่งมีอาชีพจับปลาและล่าจระเข้ ได้ลากติดอวน จึงอัญเชิญขึ้นมาไว้บนตลิ่ง ใต้ต้นจิก ต่อมาชาวบ้านได้สร้างเพิงเพื่อบังแดดบังฝนถวาย แล้วจึงได้อัญเชิญหลวงปู่เข้าไปประดิษฐานไว้หน้าองค์พระประธานในอุโบสถ[1]

ศาลาการเปรียญเป็นอาคารทรงไทยประยุกต์ แบบจากกรมศิลปากร เป็นคอนกรีตขนาด 9 ห้อง สูง 3 ชั้น ชั้นล่างเป็นที่ประชุม ชั้นสองเป็นที่ทำบุญตักบาตร ชั้นสามใช้เป็นโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกธรรม แผนกบาลี แผนกสามัญ สร้างเมื่อ พ.ศ 2514 อาคารหอไตร สร้างคอนกรีตพื้นหินอ่อน ลักษณะทรงไทยตรีมุข มีช่อฟ้าใบระกา หลังคามุงกระเบื้องเกล็ด สูง 3 ชั้น กุฏิทรงปั้นหยาสองชั้น ครึ้งตึกครึ้งไม้ อาคารหอปริยัติทรงไทย มุงกระเบื้องเกล็ด หอระฆังทรงไทย สูง 3 ชั้น ศาลาท่าน้ำลักษณะทรงไทยมีช่อฟ้าใบระกา